با خورشید در کوچه های قدیمی
نبسته ام به کس دل،نبسته کس به من دل
چوتخته پاره بر موج رها،رها ،رها من
“ترانه ی “هوای گریه با صدای همایون شجریان را غریب دوست دارم .خصوصا این روزها که کنار ساحل خزر باشی و پاهایت رابیندازی توی دریا و بنشینی روی خیسی صخره ها و بگذاری mp4 ات بلند بلند بخواند.و زمزمه کنی.دلم “کنسرت شجریان “می خواهد حیف که نیستی و نشد که بیایی و برویم.
2:
پاییز فصل شاعران است لاله اشک جانم،نه با غم همزادم و نه دوستدار غم.اما شادی و غم مکمل زندگی ادمها هستند.بدون هر کدامشان زندگی پوچ و بی اساس می شود.حداقل برداشت من اینطوری ست.من “طنین”خوابهای طلایی وبسایتم را دوست دارم .اولین بار 5 سال پیش بدون هیچ تمرینی توانستم روی پیانو حسش کنم.ای کاش یک سری از سلیقه ها را نیز شخصی بدانیم.اگر من ترانه ی ” تو عزیز دلمی منصور” را ضمیمه ی موسیقی وبسایت کنم .آن وقت یعنی من آدم شادی هستم و دور از هر چه که نمی پسندی عزیزم!
3:
خیلی این روزهای تابستان مشغولم.فعلا از طرف صداو سیما هم دعوت شدم به برنامه سازی،خوشحالم .اما !واقعا با این شتاب دقیقه ها کم می آورم.
وقتی می خواهم لحظه های عمیق یک خاطره را تعریف کنم ناخود آگاه یاد شمال و امتداد پیچ جاده می افتم.من خیلی آرامم و عاشق دریا.
“یا عشق”.
برای ماری .
عزیز دلم پیشاپیش تولدت را تبریک می گویم و دعاگویم مزرعه ی زندگی ات با مادر همواره پر از محصول موفقیت و بردباری باشد.
4:
وضو می گیرم و به نماز می ایستم.شکیبا خواسته برای “رویا و رزا “دعا کنم.نمی دانم آیا پیش خدا اعتباری دارم که مستجاب الدعوه باشم یا نمی دانم….
23 آگوست 2008 در 10:59 ب.ظ
ز من هر آنکه او دور… چو دل به سینه نزدیک… به من هر آن که نزدیک از او جدا جدا من…
چقدر این مصرع رو با صدای شجریان پسر دوست دارم!
24 آگوست 2008 در 2:47 ب.ظ
اینجا تهران-ساعت 23-فاصله ها پر نمی شوند…..نمیدونم چه اعجازی تو این موسیقی لعنتی یونان وجود داره که تموم تنم رو عفونت نت هاش فلج کرده…..بگذریم- چه تلخ؟……..اگر این نوشته ها جز مشتی کلمه نیستند که هیچ- اما اگر این کلمات …..که باز هم هیچ- چه کاری میشه کرد وقتی دلی اینطور ویرون میشه جز خود ویرانگری…..
27 آگوست 2008 در 10:18 ب.ظ
ciao
mamnun , bad nist khubeee yani migzareeee
haloahvale shomaa chetoree!!!
hala ke pas gharar shod hich ashegho mashughi be hamnaresand
chetoree aval be ham beresand bad ashegh beshando mashugh
enjuri dige moshkele residano vesal hal mishee!!!
jeddi migam rush fek karde budi ta halaa!!!
30 آگوست 2008 در 7:01 ق.ظ
خانومی بد برداشت کردی. من گفتم برو منصور بذار؟ من هم حرف دل خودم رو گفتم. خوب یکی اینجوری دوست داره یکی اونجوری. منظورم این بود که هر چقدر آدم آهنگ غمگین گوش بده غمگین تر میشه. اینو تجربه 43 سال زندیگیم بهم گفته. من خودمم تو سن تو همش داریوش گوش میدادم و موسیقی سنتی. اما اینا چیزی بهم ندادند جز اینکه منو بیشتر تو خودم فرو بردند. عاشق صدای محمودی خوانساری هستم اما از ترس اینکه دوباره منو غصه دار میکنه دیگه گوش نمیدم.
30 آگوست 2008 در 11:11 ق.ظ
سلام خانم مولايي عزيز
از اينكه دوباره تونستم شمارو ببينم خوشحالم
وبلاگ خوبي دارين
اميدوارم هميشه همينطور فعال و بي انتها باشين…
ياحق
باباي سوشيانت اينا…!
30 آگوست 2008 در 3:12 ب.ظ
سلام مهربون خيلي وقته دلم برات تنگ شده براي خود خودت مثل اينكه سرت خيلي شلوغه كه سراغ از ما و دلتنگي هايمان نمي گيري.مهم نيست دلم ميخواد هميشه خدا شاد باشي.به مامان سلام برسان .
31 آگوست 2008 در 10:06 ق.ظ
سولماز عزیزم منم این آهنگ رو خیلی دوست دارم وقتی با صدای زیبای همایون می شنومش توی یه دنیای دیگه سیر می کنم …
من سالهاست که دلم کنسرت شجریان می خواد ولی هیچگاه میسر نشده …
خانومی کنار دریا جای منو هم خالی کن
به مادر سلام برسون
می بوسمت