با تاثر وتالم به دوست درمندم: روناک

در این روزهای خاکستری ،شاعرانه نوشتن سخت ترین کار دنیاست برای کسیکه همیشه سعیش بر شادنمودن اطرافیانش بوده حتا به گاه تاثرات بی پایان خودش.هر چقدر هم بخواهم کابوس روز گذشته را بانزوای این روح خسته با کلمات به تصویر بکشانم نمی توانم.آنقدر با همدیگر و یک دوست مشترک گریستیم که چشمهایمان را از فرط سوزش باز نمی شود …آنقدر روی میز کوبیدیم که مچ دستهای هر دویمان درد می کند.دستهایمان را توی دستهای هم محکم نگه داشتیم آرنجهایمان روی میز بود انگار که می خواستیم مچ بیاندازیم…من هیچ وقت اینقدر حس خاکستری بودن در زندگیم نداشتم…آنقدر این بغضهای گلوگیرمان ترکید و اتش انداخت بر وجودمان که شبیه یک زیر باران مانده در اوج یک روز برفی و سرد می لرزیدیم…دلم می خواست تمام کلمات ریسمان سپیدی شوند بر گلوی من و روناک !تا دنیا را بالا بیاوریم…آنقدر دیماه امسال را توی تقویم سیاه کردیم که برگه های سررسید تمام سالهای بعد را بی دیماه”خواهم گذاشت…آنقدر توی سر نوشته هایم داد کشیدم و فریاد زدم که همه از قطره های اشکهای بی محابایمان متورم شده اند…دلم می خواست جمعه ی  سیاه گذشته ما را با خود به عمق پرتگاه می کشانید و در خودش دفنمان می کرد که اینگونه شعله هایش نیلوفرانه ذره ذره نسوزاندمان…

1:

دلم دیگر هیچ چیز نمی خواهد و هیچ چیز خوشحالم نمی کند جز امیدی که همیشه داشته ام …و به یک چیز تردید دارم.نمی دانم این مسیر فرسایش عاشقانه ای که در آن قرار گرفته ام من را به کجا خواهد کشانید…آنقدر این روزها از او پرم که هر چه می نویسم ،دست نوشته هایم بوی “او”را گرفته اند…و امروز دنیای واقعی ام را خالی از حضورش می دانم…حضور آرامی که تمام ذهنیتم را شاعرانه”در بر گرفته است…این گونه زندگی با نوشته هایم و وجود ” او” برایم درد ” دارد…شبیه واقعیتی که قلم و اندیشه ام را می سوزاند….

2″

فکر نمی کنم تا پایان سال هیچ نوشته ای را اینجا بگذارم…خیلی به دعاهایتان احتیاج دارم…آنقدر ها که  مثل دیروز رفتم کوه و بر بلندترین تپه ایستادم و فریاد زدم که خدای من!!!….اما پژواکی جز صدای خودم نشنیدم…غرقه شدن تنها راه چاره نبوده برایم…

لحظه  ها یتان سرشار از هزار عیدانه و بوسه و لبخند.

با محبت و دوستی: سولماز مولایی

دیماه خاکستری هشتاد و هشت

نوشته شده در شنبه, 16 ژانویه 2010 در 12:46 ب.ظ و در دسته‌ی روزنگاشت‌ها. می‌توانید دیدگاه‌های این نوشته را پیگیری کنید با RSS 2.0 خوراک می‌توانید دیدگاهتان را بنویسید, یا بازتاب از سایت خودتان